Karısını uyandırmaya çalıştı ama olmadı. Korkmaya başladı,
komşularından yardım istedi.
Zewê kendine geldiğinde evin girişindeki tahta divanda yatıyordu;
başında ıslak bir havlu, karşısında da komşu kadınlar vardı. Zewê yerinden
fırlayıp kalkmaya çalıştı ama komşu kadınlar üzerine çullandılar. Zewê avazı
çıktığı kadar, yeri göğü inletircesine, “Zarokên miiin, zarokên min ji min
dizîn, xeberê bidin cendermeyan, zarokên miiiin1” diye çığlıklar attı ve
tekrar kendinden geçti.
Zewê bir haftayı yüksek ateşten abuk subuk konuşarak, inleyerek
yatakta geçirdi. O baygın ve kendinde olmayan hâlleri yüzünden Oyzer eve
bir doktor getirdi. Zewê’nin yüksek ateşinden dolayı verilen penisilinleri
akşamları mahallenin iğnecisi gelip yapıyordu. Oyzer kendini çaresiz
hissedince acilen kaynanasını çağırttı.