“Sizin hiç babanız öldü mü?” diye sorar bir şiirinde Cemal Süreya. Tülay Pırlant’ın
‘Tekrar Buluşuncaya Kadar’ kitabı bize bu dizenin diğer kutbundan bakmamızı
sağlayacak bir dünya sunuyor. Dahası, kurmaca da değil bu dünya. Gerçeğinde ötesinde
bir gerçek. Acı eşiğinin aşıldığı; kalbin beşerî bütün vasıflarından arındığı, Yaradan’a
yöneldiği, bütün zamanları tek bir anın derinliğine sığdırdığı ve her iki dünyaya da bu
‘sığmışlığın-sığınmışlığın’ merkezinden baktığı bir hâl içinde doğuyor kelimeler Tülay
Pırlant’ın kaleminde. Tarifine ‘kelimenin kifayetsiz kaldığı’, bir ıstırabın içinden geçen bir
annenin sesine-sessiz çığlığına yöneliyoruz bu kitapla. Bununla birlikte, ‘acıya göğüs
germekle kemale ermiş’ bir kalbin sıcacık sesini de kuşanıyoruz satırlar boyunca. Ölümün
başka bir hâl içinde yeniden yeniden var oluşlara açılan bir kapı olduğunu hatırlayan ve
hatırlatan Pırlant’ın ‘Tekrar Buluşuncaya Kadar’ kitabı sanatsal gerçekliğin hayatın
gerçeği karşısında nasıl bir direnme gücü verdiğinin de en güzel kanıtlarından biri olarak
yerini alacak hayatınızda…