Romanlarında sıradan sayılan yaşantılara bir soru işareti gibi girmeyi başaran Dostoyevski, aynı başarıyı öykülerinde de gösterir. Dostoyevski, Einstein'ın fizikte yaptığı şeyi insan ruhunda yaparak gören, görülen ve gerçeklik arasındaki ilişkiye yeni bir boyut katar. Ona göre hiç kimse ruhunu eleştirilemeyecek kadar temiz tutamaz. Öykülerinde bir kez daha gösterir ki bu eleştiri bir samimiyet bunalımından çok kendine ait bir vicdan oluşturmaktadır.